Hz. Muhammed'in (sas) Lüzumsuz Davranışlar Karşısında Tutumu

Hz. Peygamber, tabiatları gereği bazı kimselerin sergilediği kaba ve lüzumsuz davranışlardan hoşlanmazdı. Müslümanlar Bedir Savaşı’na giderken yolda bir bedevîye rastlarlar; ondan bilgi almak isterler. Fakat adamda bilgi olmadığını görürler. Peygamber’e selam vermesini isterler. Adam içinizde peygamber var mı diye sorar. “Evet” derler. Selam verir. “Eğer sen peygamber isen bu devemin karnındakini bana bildir” der. Orada bulunan Seleme b. Selâme, “Onu Peygamber’e sorma, bana gel ben sana haber vereyim” der ve bazı şeyler söyler. Seleme’nin bu davranışı Hz. Peygamber’in hoşuna gitmez. Adama karşı kaba ve fâhiş şeyler söylediğini belirtir.21 Aynı sahâbînin Bedir Savaşı’ndan Medine’ye dönerken sarfettiği bazı sözler karşısında Hz. Peygamber’in takındığı tavır da anlamlıdır. Bedir Savaşı esnasında Medine’de kalan Müslümanlar Hz. Peygamber’i ve mücahitleri kutlamak için karşılarlar. Seleme b. Selâme’nin “Bizi ne için kutluyorsunuz? Allah’a andolsun ki biz, bağlanmış develer gibi saçları dökülmüş ihtiyarlarla karşılaştık ve onları boğazladık” şeklinde münasebetsizce sözü karşısında tebessüm eder; Müslümanların başarısını küçümsememesi yolunda ona şu sözü söyler: “Kardeşim! Onlar eşrâf ve reislerdir.”

Bu rivayetler, Hz. Peygamber’in lüzumsuz davranışlardan hoşlanmadığını ortaya koyduğu gibi, bazı sahâbîlerin Hz. Peygamber karşısında son derece serbest davrandığını, Hz. Peygamber’in de onları kırmadan, sert davranmadan cevaplar verdiğini göstermektedir. Birinci olay, câhiliye Arabının peygamber anlayışını ve bir peygamberden beklentisini ortaya koyması açısından da ayrıca dikkat çekicidir.

KAYNAKÇA:

21. İbn Hişâm, I, 612; Makrîzî, 72.

Kaynak: Diyanet Haber